Wandelenderwijs: Wandelen langs de rivier over het Struinpad
Op mijn wandelingen volg ik graag de tekens op bomen en paaltjes, in wit-rood of als klompje of schelp. Het voordeel is dat je niet op je telefoon hoeft te kijken, of in een boekje of op een landkaart. De weg is voor je uitgezet. Nu doe ik het eens anders. Er is geen uitgezet pad, er zijn geen aanduidingen van de route. Er is alleen een rivier er is een dijk en ergens daartussen vind ik mijn weg over het Struinpad. Struinen is “rondsnuffelen om te zien of je iets kunt vinden”. Zo vind ik mijn eigen weg.
Tekst & beeld: Aat van der Harst | www.verhalenonderweg.nl
Een avontuur tussen rivier en dijk
Ik krijg een pakket toegestuurd met als titel Het Struinpad. Erin zitten onder meer een boekje, een vuilniszak, een amulet en een doos met kaartjes. Alles is mooi vormgegeven. Nieuwsgierig begin ik te lezen: Professor Wouter de Groot had een droom over een pad van oost naar west, dwars door Nederland. Er moest geen nauwkeurige routebeschrijving van dit traject komen. In plaats daarvan moesten wandelaars onderweg zelf hun weg vinden. Je blijft tussen de rivier en de dijk en vindt zo al struinend je eigen pad. Kuddes half wilde paarden en omgevallen bomen bepalen je pad.
Wilco Kruijswijk pakte de handschoen op en ging de droom van de professor vormgeven. Hij vertelt: “Voel de uitnodiging om zelf te bepalen wat je gaat doen. Soms ga je met schoenen, soms op blote voeten. Doe eens een dutje links of rechts, neem een duik, pak een terrasje. Ga een dag op pad, een lang weekend of twee weken. Stel de ultieme route samen naar het vrijheidsduin”. Dit aantrekkelijke boekje maakt me behoorlijk nieuwsgierig. Is dat struinen ook iets voor mij? Waar zal ik beginnen? Ik besluit om op reis te gaan aan het begin van het pad, in Millingen aan de Rijn, vlakbij de oostgrens.
Theetuin en runderen
Om negen uur sta ik in Millingen en loop naar de dijk. Ik ga een hek door en kom langs een zandwinningsinstallatie met vier afbeeldingen van raven erop, een verwijzing naar de wens dat deze weer terugkomen naar de Millingerwaard. Een stukje verderop is theetuin Millingen. Die gaat net open en blijkt de allermooiste theetuin van ons land te zijn. Ik zit in een zee van bloemen. Na de koffie met heerlijke taartdwaal ik langs alle hoeken van de tuin, met gezellige zitjes, beelden en een keur van bloemen.
Even voorbij de theetuin ga ik van het pad af en dwaal door Woodhenge, een strand langs de rivier met oude boomstammen. Ineens zie ik voor me een groep runderen in de rivier staan. Op deze warme ochtend zoeken ze hier verkoeling. Even waan ik me in een ver exotisch land, in plaats van op een plek dichtbij Nijmegen. Midden in de zomervakantie sta ik hier helemaal alleen vlakbij badende runderen.
Langs de oude steenfabriek
Na een oude steenfabriek steek ik een dam over. Dat kan nu, want het water staat laag. Boven een niveau van 8.20 meter N.A.P. kan je hier namelijk niet oversteken en moet je een omweg nemen langs de Ward van Kekerdom met een beroemd buitendijks kerkje. Voorbij de dam ga ik de dijk op, want het gebied vlak langs de rivier is beschermd natuurgebied en daarom niet toegankelijk. Onder aan dijk loopt een kudde half wilde paarden, een prachtig gezicht. Misschien ook maar goed dat ik daar niet tussendoor hoef te lopen.
Restaurant Oortjeshekken is een mooie pleisterplaats. Hiervandaan loop ik via de Bizonbaai, een zwemplas, vlak langs de rivier Na een stuk dijk daal ik af naar de polder langs de Waal en nader Nijmegen. Over een steile voetgangersbrug loop ik de Waalkade op, waar een groot glas bier goed smaakt na een warme tocht zonder veel schaduw. In de bus terug naar Millingen is het gelukkig rustig en het mondkapje is dragelijk.
Struinen is wezenlijk anders
Ik heb inmiddels zin gekregen om meer etappes te gaan lopen. Vooraf vroeg ik me af of struinen iets voor mij is. Ja, het is me wel bevallen. Je eigen weg vinden in plaats van een door anderen vastgelegde route te volgen is mooi. Steeds zijn er meerdere opties: loop ik over het strandje langs de rivier, over een van de paadjes ertussen, dwars door het hoge gras of over de dijk met auto’s en fietsers verderop.
Op die manier ben je wel aanzienlijk langer onderweg. Ik doe een hele dag over die 22 kilometer, maar dat is geen probleem. Ik heb alle tijd. Bij struinen hoort dat je je horloge en je telefoon thuislaat. Ik heb zelden zo tijdloos gelopen. De stroom van de rivier bepaalt mijn weg. De boten op de stroom, de koeien op mijn pad, de paarden, de diverse paadjes deels door mul zand zijn van invloed op mijn tempo. “Dat struinen, dat is wel wat.”, vertel ik aan de uitzetter van de route Wilco Kruijswijk. Die vat de essentie nog eens voor me samen: “organiseer je eigen comfort en zet de route naar je eigen hand”.
Het Struinpad is in totaal 200 kilometer lang en loopt van Millingen via Nijmegen, Zaltbommel, Gorinchem, en Willemstad naar het Vrijheidsduin bij Ouddorp.
Materiaal: Struinpakket, een avontuur tussen rivier en dijk (een-en tweepersoons) is verkrijgbaar via www.struinpad.nl
Over de auteur
Aat van der Harst wandelde van huis naar Spanje en naar Italië. Hij is wandelcoach en begeleidt mensen met levensvragen in beweging. Over zijn wandelingen maakte hij de vertelvoorstelling Ontmoetingen Onderweg, waarmee hij samen met zangeres Marianne van der Post optreedt. Hij is schrijver van inspiratieboek Wandel je wijzer, stad en natuur als coach. Meer informatie via: www.verhalenonderweg.nl ; avdharst@verhalenonderweg.nl
