Wandelenderwijs: Verlangen naar een strandwandeling
Mijn oma woonde vroeger in Scheveningen, vlak bij de vuurtoren. Ik woonde zelf lange tijd vlak achter de boulevard van Katwijk. Hoewel ik tegenwoordig al jarenlang in het midden van het land woonachtig ben, is het verlangen naar de zee en naar een strandwandeling altijd gebleven. Ik houd van veel soorten wandelingen. Ik ben dol op een bergwandeling, een boswandeling, een stadswandeling en een heidewandeling. Maar als ik écht een favoriet zou moeten kiezen, dan ga ik toch voor lopen langs de zee.
Tekst & beeld: Aat van der Harst
Een frisse wandeling langs strand
Jarenlang kwam ik dagelijks op het strand. Na mijn werk wandelde ik een stuk richting Noordwijk of de andere kant op naar Scheveningen. Als ik veel tijd had, liep ik graag over het strand tot Wassenaarse Slag en dan door de duinen terug. Sinds ik in de provincie Utrecht woon, rijd ik als het even kan graag weer even naar zee. Het gebeurde echt nog nooit dat ik er twee maanden lang niet kwam, zoals nu het geval is. In mijn hoofd ontwikkelde zich het volgende plan: “na al die boswandelingen is het weer eens tijd voor een echte frisse strandwandeling. Ik rijd erheen en kom niemand te nabij in mijn auto-cocon. Ik wandel op een breed strand en houd geen anderhalve meter, maar twintig meter afstand van anderen. Wat moet het heerlijk zijn om de zee na zo lange tijd weer te zien. Ik kan het me al helemaal voorstellen.”
In je fantasie kan alles
Tot nu toe is het echter bij dromen gebleven. Ik ben nog steeds niet naar zee geweest. De oproep dichtbij huis te blijven houdt me tot nu toe tegen. Als ik in mijn stoel in de tuin zit, doe ik mijn ogen dicht en ineens ben ik bij mijn oma in Scheveningen. Ik loop de brede trap naar het strand af. De zeelucht is heerlijk. Ik zie de pier in de verte. Een logger heeft zijn netten uitgeworpen en ik hoor krijsende zeemeeuwen die achter de boot aan vliegen. Ik trek mijn schoenen uit en loop door de branding. Kleine vogels, strandlopertjes rennen voor me weg bij de vloedlijn. In mijn gedachten ben ik er helemaal.
Wanneer zal ik er voor het eerst weer heengaan? Binnenkort? Ja, na het zien van de persconferentie weet ik het zeker: ik ga weer een keer! Nu nog maar even niet met een mondkapje in de trein. In plaat daarvan zal ik met de auto heel vroeg op pad gaan en parkeren voor het voormalige huis van mijn oma bij de vuurtoren. Ik ga vroeg in de morgen lopen langs de vloedlijn, via het Kurhaus richting de pier en dan naar Wassenaarse Slag met in de verte zicht op het witte kerkje van Katwijk. Ik zal langs de zee lopen en ik zal volmaakt gelukkig zijn.
Over de auteur
Aat van der Harst wandelde van huis naar Spanje en naar Italië. Hij is wandelcoach en begeleidt mensen met levensvragen in beweging. Over zijn wandelingen maakte hij de vertelvoorstelling “Ontmoetingen Onderweg”. Samen met zangeres Marianne van der Post treedt hij op in verteltheatertjes. Hij is schrijver van inspiratieboek Wandel je wijzer. Meer informatie via: www.verhalenonderweg.nl ; avdharst@verhalenonderweg.nl
