Wandelenderwijs: Pieterpad en levensloop
Het mooie van de langeafstandspaden is, dat ze er gewoon blijven liggen, ook als je ze een tijdje niet beloopt. In 1989 wandelde ik op het Pieterpad, van Pieterburen in Groningen naar Rolde in Drenthe. Ik vond het een heerlijke tocht, maar liep toen door omstandigheden niet verder. Dertig jaar lang leek Rolde mijn ‘Pieterpad-Waterloo’. Tot ik vorig jaar besloot om de tocht van in totaal 490 kilometer weer op te pakken.
Tekst & beeld: Aat van der Harst | www.verhalenonderweg.nl
Vorig jaar liep ik van Rolde naar Elten. Deze zomer vervolg ik mijn weg. Ik stel me zo voor dat een slak in 1989 gelijk met mij begon, voor zijn doen stevig doorliep en ooit samen met mij het einddoel zal bereiken. De avond voor vertrek uit Elten zie ik op het journaal dat veel mensen in eigen land blijven en een deel van hen het Pieterpad gaat lopen. Ik vrees grote drukte onderweg, maar dat valt heel erg mee. Eigenlijk is het ook wel leuk om af en toe medelopers te groeten.
Mensen gaan voorbij, het pad blijft
Wat een mooie ervaring is het om deze zomer het Pieterpad na lange tijd weer op te pakken. Zelf ben ik ouder geworden, het pad is dat nauwelijks. Hooguit zijn er kleine omleidingen bij gekomen, vanwege nieuwe bruggen of wegen. Het pad is tijdloos en is er gewoon. Ik steek met een leuk voetveer de rivier bij Millingen aan de Rijn over. Vlak achter de rivierdijk ligt Bed & Breakfast Millingen aan de Werfstraat 7. De eigenaren heten Jenny en Steven en zijn uitermate gastvrij. Wat is het heerlijk om onderweg steeds weer zulke aardige mensen tegen te komen en een vriendelijke ontvangst te krijgen. Met een kop thee ga ik in de tuin zitten naast het kippenhok met de naambordjes van de kippen erop: Frieda, Anna en Bella heten ze en ik mag kiezen van wie ik de volgende ochtend een ei bij het ontbijt wil.
Ik lees over de geschiedenis van het Pieterpad. Twee dames op leeftijd liepen ooit heel Nederland door. De namen van Toos Goorhuis en Bertje Jens noem ik met veel respect. Zonder hun voorwerk tussen 1978 en 1983, hun beschrijving van de route en hun wandelenthousiasme, was ik vandaag immers niet in Millingen geweest. Een miljoen Nederlanders gingen me in de afgelopen jaren al voor. Het Pieterpad is een monument, zoals de Elfstedentocht dat in Friesland is, de Camino in Noord-Spanje en de Tour de France in Frankrijk. Er zijn natuurlijk veel mooie lange wandelpaden door Nederland, maar dit pad is bijzonder. De naam Pieterpad is al jaren een sterk merk.
Alleen waar men te voet was, was men echt
Het ontbijt smaakt voortreffelijk. Ik neem afscheid van het echtpaar in Millingen en ga op pad voor een etappe richting Groesbeek. Net voorbij een camping op de grens met Duitsland zie ik op een muur staan: Nur wo man zu Fuss war, war man wirklich. De zin is van de Duitse schrijver Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832). Goethe was dan ook een fervent wandelaar rond zijn woonplaats Weimar. Al lopend deed hij inspiratie op voor zijn romans en toneelstukken. Ik overdenk het zinnetje en voel dat het klopt. Waarom is een wandelvakantie zoveel fijner dan een vliegreis of een autotocht? Fietsend ben ik wel buiten en kom ik een stuk verder dan te voet, maar zelfs dan heb ik niet het geluksgevoel dat wandelen me geeft. Lopen is de manier om alles met al je zintuigen te ervaren. Het tempo klopt precies en veel sneller dan die vijf kilometer per uur hoeft het van mij toch niet.
Op de hoogte blijven van het laatste wandelnieuws?
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en volg ons op Facebook, dan mis je niks!
Op het moment dat ik dit zo bedenk, groet een oudere man me. Hij plukt aalbessen in zijn tuin en nodigt me uit om er ook een paar te plukken: “Het zijn er genoeg en anders eten de vogels ze toch maar op”. Ik rits ze van het steeltje en proef heerlijke frisse bessen.
‘Het leven is een Pieterpad’
Vrolijk door de ontmoeting met de man loop ik het dorp Leuth binnen. Ik ben onderweg en voel dat ik leef. Ik stel me voor dat het leven een Pieterpad is. Je ouders duwen je in een kinderwagen Pieterburen uit in de richting van de stad Groningen, waar je voor het eerst zelf kunt lopen. Onderweg door het land maak je mooie zonnige etappes mee, maar ook zware en soms stormachtige. Bij Vorden heb je misschien wel een midlifecrisis. Je schuilt in kerkjes langs de weg en doet veel ervaringen op. Het mooiste zijn de ontmoetingen en de mensen die een stuk met je oplopen. Er zijn herbergen onderweg en pleisterplaatsen. Als oude man of vrouw loop je bedachtzaam de Pieterberg op. Je hebt veel om op terug te kijken. Moge jouw Pieterpad gelukkig zijn en nog lang duren!
Over de auteur
Aat van der Harst wandelde van huis naar Spanje en naar Italië. Hij is wandelcoach en begeleidt mensen met levensvragen in beweging. Over zijn wandelingen maakte hij de vertelvoorstelling “Ontmoetingen Onderweg” (weer te zien: 31 oktober in Leusden). Samen met zangeres Marianne van der Post treedt hij op in verteltheatertjes. Hij is schrijver van inspiratieboek Wandel je wijzer. Meer informatie via: www.verhalenonderweg.nl ; avdharst@verhalenonderweg.nl
