Wandelen over eenmanspaadjes
Op welke paden wandel jij het liefst? Op klinkerwegen, bospaden, grindweggetjes, zandpaadjes, schelpenroutes of asfaltwegen? Mijn voorkeur gaat uit naar eenmanspaadjes. Ken jij ze? Van die smalle (voet)paadjes die kronkelen door het bos of lopen langs een akker of een sloot. Ik had tot voor kort nog niet van deze term gehoord maar ik vind het eigenlijk wel toepasselijk: ‘een paadje zo smal dat je achter elkaar moet lopen’.
Tekst & beeld: Ellen Kamphuis
Rondom Diever vind je veel eenmanspaadjes. Elke week ontdek ik hier weer een paar nieuwe.
Afstand houden
Het is handig om op deze paadjes wat afstand tot je voorganger te bewaren. Het is mij wel eens overkomen dat ik te dicht op mijn voorganger liep, en vervolgens struikelde over een boomwortel die ik daardoor te laat zag. Voor ik het wist lag ik languit zand te happen.
Andere paden
Ik loop niet graag op asfaltwegen waar je een kilometer of verder vooruit kunt kijken. Voor mij zijn deze paden niet echt motiverend. Soms loop ik ook wel eens trajecten over betonnen paden van het fietsnetwerk, omdat ik de weg niet precies weet. Bij voorkeur vermijd ik deze echter liever, net als de klinkerwegen. Klinkerwegen kennen namelijk vaak zo’n bolling in de weg, waardoor je je voeten niet op gelijke hoogte kunt neerzetten. Kortom: mijn voorkeur gaat uit naar zand- en bospaden. Je wandelsnelheid gaat op deze paden wel omlaag maar je geniet des te meer.
Uitkijken voor MTB’ers
Onder de zand- en bospaden zijn de eenmanspaadjes mijn absolute favoriet. Het voordeel van de eenmanspaadjes is dat je geen fietsers of MTB’ers tegenkomt, hoogstens een andere wandelaar. En dat is wel fijn als je van rust houdt. Ik merk in deze coronatijd toch dat we met meer mensen de paden moeten delen, het is overal drukker geworden. Soms loop ik ook onbedoeld op een MTB-route en schrik dan als er kort achter mij wordt geroepen. Ik spring dan snel van het pad af. Bij eenmanspaadjes hoef je hier niet voor uit te kijken, waardoor je toch een stuk ontspannener loopt.
Kastelenwandeling bij Valkenburg
In de meivakantie gingen mijn gezin en ik een paar dagen naar Valkenburg. Normaal gesproken zouden we dan gaan rodelen, midgetgolfen en andere excursies doen. Maar in coronatijd is dit alles niet mogelijk en bedenk je dus andere activiteiten.
Meer weten over Wandelmagazine? Klik hier!
Op de eerste dag liep ik direct naar het kantoor van Visit Zuid-Limburg om op zoek te gaan naar wandelroutes. Mijn oog viel op de Kastelenwandeling van 8 km. Deze afstand kon mijn zoon van 11 jaar immers ook lopen. We besloten dezelfde dag nog op pad te gaan. Buienradar gaf aan dat het tussen 18.00 en 20.00 uur droog zou blijven, dus gingen we met z’n drieën in de avond op pad.
Met de mountainbike op de eenmanspaadjes
Zoonlief besloot niet te gaan lopen maar ons te vergezellen op zijn MTB. Nou, deze keuze heeft hij moeten bezuren! De eerste kilometers gingen namelijk over stijgende en dalende eenmanspaadjes. Door de regen was het ook een beetje glibberig dus manlief moest een aantal keren de fiets het pad opduwen of van het pad af laten glijden en van trappen tillen. Naast het pad waren er een aantal behoorlijk steile afgronden en zoonlief ging liever op zijn schoenen met clicks lopen dan fietsen, hij zag zichzelf namelijk al de afgrond in glijden. Later op de route werd het minder steil en de paden breder. Juist dit eerste deel van de route vond ik echter erg mooi, want zo heuvelachtig is Drenthe nu eenmaal niet.
Ik zal niet alles van deze wandeling verklappen maar we zagen een mooi kapelletje en twee kastelen. Ook het wandelen vlak langs de Geul vonden we erg mooi. Je ziet de kracht van de natuur. Via de vistrap liepen we het centrum van Valkenburg weer in, naar het eindpunt van de route.
Wat een mooie omgeving om al wandelend te verkennen! De volgende dag deden we een fietsknooppunten route, maar dit viel toch een beetje tegen na de wandeling. Je maakt meer kilometers dan wandelend maar juist die eenmanspaadjes maken het zo bijzonder. We genoten van de fruitbomen die in bloei stonden langs de route en wij zijn vast niet de enigen die stopten om foto’s te maken.
Zoonlief vindt Valkenburg erg gezellig dus we komen vast nog eens terug om nog meer eenmanspaadjes in deze omgeving te ontdekken.
