Groot is het (schier)eiland Marken niet bepaald, met een oppervlakte van minder dan 3 vierkante kilometer. Maar dit heeft ook een groot voordeel: je kan er makkelijk een rondje omheen lopen. En dat loont zeker de moeite, want op dit eiland valt veel meer te zien dan alleen het bekende haventje met de typisch houten huizen. Met een landschap van woonterpen, weilanden en dijken met continu uitzicht op het Markermeer, kom je hier tijdens het wandelen helemaal tot rust. Ik liep begin deze maand een 13 kilometer lange wandeling op Marken, samen met een groep.
Tekst & beeld: Irene Kapinga | OpStap met Irene
De terrasjes zijn nog gesloten op de dijk van Volendam als ik samen met mijn reisgenote aankom. Desondanks voelen wij ons welkom. “Een kopje koffie? Ja zeker dat moet wel kunnen”, zegt de serveerster. We zijn er blij mee. Zittend in de ochtendzon zien we een prachtig zeilschip vertrekken. Waar zal deze heen gaan? In gedachten vaar ik een stukje mee.
Overtocht met de boot
Voor onze groep ligt een schip met de naam ‘Jan Smit’ klaar, voor de overtocht naar Marken. Marken is sinds de Julianavloed in de 12e eeuw een eiland. Eeuwenlang hebben de bewoners hier geworsteld met het water. Sinds de afsluiting van de Zuiderzee is het water gelukkig een stuk rustiger geworden. Na een half uur varen bereiken wij de haven van Marken. Tussen de karakteristieke huisjes en de zeilschepen, is het net alsof we een andere wereld betreden.
Wandelen over de strekdam
Eenmaal aangemeerd in de haven lopen wij naar de strekdam. Deze dam loopt 2 kilometer het Markermeer in. Ooit was dit het begin van de afsluiting van de Gouwzee en de inpoldering van de Markerwaard. Nu is de dam een walhalla voor vogels, bloemen, bramenstruiken en wandelaars. Idyllisch lopen we hier zeker, met het geluid van het kabbelende water, het zicht op Volendam, de prachtige wolkenluchten en de stille voetstappen onze medewandelaars. Wel moeten we oppassen niet al te veel in onze omgeving op te gaan. Alle focus is nodig voor het lopen.
“Eigenlijk is het nutteloos”, zegt iemand in onze groep als ze de strekdam weer achter zich heeft gelaten. “Je loopt eindeloos heen, en daarna loop je dezelfde weg weer eindeloos terug, Maar …wat is het mooi en bijzonder! Onderweg zie je de vegetatie veranderen. Je wil weten wat er aan het einde is.” Aan het einde (dat ook het begin is) van de dam staan picknickbankjes. Een prachtige plek om te lunchen.
De vuurtoren en de werven
Op de grens van het land en het water vervolgen wij de route. We worden gedragen door de zon, zee, het licht en de schitterende wolkenlucht. Even later spotten we de vuurtoren met de naam ‘Het Paard’, een echte eye-catcher.
Meer weten over Wandelmagazine? Ja graag!
Marken kent een aantal wijken. Deze zijn elk op de hoogste punten van het eiland gebouwd. De huizen staan dichtbij elkaar en staan hoog op de poten. Deze bouwwijze beschermde de bevolking het beste tegen water en wind. Elke wijk heeft de naam werf. Wij lopen onder meer door de Rozewerf, de Kerkwerf (toen het eiland nog katholiek was heette deze de Kloosterwerf) en de Witte werf.
Gevoel van rust en vrijheid
Samen met bewoner van de Rozewerf ervaren wij het weidse uitzicht op het Markermeer. In de verte vaart een zeilschip muzikale rondjes. “Dat is sinds corona elke zaterdag het geval. Dit is de partyboat. Met ruim honderd gasten genieten zij van drank, luide muziek en van elkaar. En wij ‘genieten’ al 2 jaar mee”, zegt de man zichtbaar geïrriteerd.
Enthousiaster wordt hij als ik hem vraag of hij op het eiland woont. Zijn ouders blijken in de jaren zestig een sterk verwaarloosd werfhuisje op de Rozewerf te hebben gekocht. De toenmalige bewoners vertrokken naar een nieuwbouwwijk aan de andere kant van het eiland. Sinds een aantal jaar woont de man nu in het huisje op de Werf. Het geeft hem een gevoel van rust en vrijheid. Tenminste, meestal…
Napraten
Na bijna 13 kilometer gelopen te hebben, bereiken wij de toegangsbrug tot de kern van Marken. Het etappedrankje nuttigen wij op het zonovergoten terras van de oudste kroeg van Marken. Op advies van de ober maak ik kennis met de Marker Maagd.
We zijn wat eerder klaar met de wandeling dan gepland, dus we hebben ruim tijd om na te praten. Napraten over de voor een aantal deelnemers verrassende schoonheid van het eiland. Napraten over nieuwe plannen. Maar vooral praten we na over de zon, de zee en over zin.
Over de auteur
Irene Kapinga is wandelaar, pelgrim, gids, coach en reisleider. In 2000 liep zij voor het eerst naar Santiago de Compostela. Vele pelgrimsroutes heeft ze daarna zelf gelopen. Vanaf april 2018 begeleidt (en organiseert) Irene wandelingen over Nederlandse, Belgische, Engelse, Spaanse en Portugese pelgrimspaden. Regelmatig schrijft ze over haar ervaringen op nabije en verre (pelgrims)wegen. Meer over Irene en over pelgrims-wandelingen lees je op www.opstapmetirene.nl
Eilandenkoorts!
Ook zin gekregen in een eilandwandeling? Dan wil je het komend nummer van Wandelmagazine niet missen! In deze editie gaan we namelijk eilanden bezoeken. Uiteraard mogen bekende Europese pareltjes als Bornholm en de Faeröer hierbij niet ontbreken, maar ook onze eigen Waddeneilanden worden niet overgeslagen. Lees het allemaal in de komende special!
