Wandelen in Wolfheze: langs Wodanseiken en Wolfhezerheide
Op een mooie zondagmiddag is dit keer Wolfheze aan de beurt voor de wekelijkse wandeling. Op het programma staat een rondwandeling van Natuurmonumenten van circa 10,5 kilometer. Het belooft een gevarieerde route te worden met beken, bruggetjes, Wodanseiken en een duizendjarige den.
Tekst & beeld: Marijke Steenbergen | www.mareistverder.com
Start bij Hotel Wolfheze
Hoewel de route eigenlijk start bij Station Wolfheze, zijn we eigenwijs en parkeren onze auto bij Fletcher Hotel Wolfheze om daar de wandeling op te pikken. Er is plek zat op de parkeerplaats en we hoeven slechts de weg over te steken om de route te beginnen.
Wolfhezerheide
Al snel horen we het geluid van de weg niet meer en lopen we door een mooi bos dat uitkomt op de Wolfhezerheide. De Wolfhezerheide is een archeologisch rijksmonument met sporen uit het verleden. Recent zijn er nog raatakkertjes (vierkante percelen die in de Bronstijd werden gebruikt voor de graanteelt) ontdekt die stammen uit de prehistorie. De heide bloeit niet in januari dus moeten we het doen met een variatie aan groen- en bruintinten. Desondanks vinden we het een mooi gebied en we genieten van het open landschap.
We lopen tot het einde van de heide en daar slaan we af. Niet veel later zien we in de verte drie bruggetjes, waar we overheen moeten om bij de Heelsumse Beek te komen. Via slingerpaadjes en bruggetjes ontvouwt zich een ander landschap. Water en beekjes doorbreken hier de lichte grassen. Het pad loopt langs het heldere water, waar de zon mooi in reflecteert.
Grafheuvel
Hier vinden we ook een grafheuvel, die de Koningsheuvel wordt genoemd. Het is de grootste grafheuvel van Wolfheze. Bovenop de grafheuvel staat prominent een berk, zodat je de plek niet kunt missen. We klimmen de heuvel op en hebben een mooi zicht op het omliggende landschap.
Meer weten over Wandelmagazine? Klik hier!
Wodanseiken
Hierna blijven we de beekloop verder volgen en komen we aan in het bos met Wodanseiken. De Wodanseiken behoren tot de bekendste bomen van Nederland. Bijzonder groot zijn ze niet, maar wel oud; schattingen variëren van 400 tot 600 jaar. Deze bomen zijn vooral bekend dankzij landschapsschilders als Jacob Jan Cremer en Hendrik Willem Mesdag, die deze mystiek ogende bomen in de negentiende eeuw in hun schilderijen vereeuwigden.
Ook hier is weer een bruggetje, waar we overheen wandelen en zo struinen we verder door het heuvelachtige bosgebied. Naarmate we verder komen, horen we aan het verkeersgeluid dat we richting de snelweg A50 lopen.
Via ecoduct over de snelweg
De route leidt ons naar het Ecoduct Wolfhezerheide. Dit ecoduct verbindt de Wolfhezerheide met de Doorwerthse Heide. Zowel mens als dier kunnen hier oversteken. Via het ecoduct komen we aan de overkant en lopen we door de bossen richting Wolfheze. De autogeluiden nemen we hier helaas nog een tijdje mee, maar hoe verder we gaan, hoe minder last we er van hebben.
Duizendjarige Den
We wandelen door fraaie, statig ogende beukenlanen en komen uit aan de rand van Wolfheze. We maken ons gereed voor het laatste deel van de route. In het bos nabij Hotel Wolfheze pakken we een paadje langs de beek, op zoek naar de Duizendjarige Den. Vlak voordat we aankomen bij Hotel Wolfheze wacht deze boomreus ons op. Nou ja, wat er nog van over is tenminste.
Want helaas, de Duizendjarige Den is niet meer. In 2006 is hij omgevallen. De gevallen beauty is overigens geen duizend jaar oud. Onderzoek in de jaren zeventig wees uit dat de boom moet zijn ontkiemd tussen 1600 en 1650 en nu dus ongeveer 400 jaar zou zijn geweest. Natuurmonumenten heeft de boom laten liggen, zodat andere planten, paddenstoelen en dieren er een schuilplek of voedsel in kunnen vinden.
We bewonderen deze grove den in haar vergane glorie en zien Hotel Wolfheze alweer liggen. De zon staat laag en de middag nadert haar einde. We zeggen de Wodanseiken en stokoude dennen vaarwel en gaan weer huiswaarts. Tot een volgende keer wanneer de hei bloeit en de blaadjes frisgroen zijn!
Over de auteur
Marijke Steenbergen is parttime tekstschrijver en reist normaal gesproken de hele wereld over. Met gezin, vriendin(nen) of alleen. Maar nu even niet. Nu gaat ze in Nederland op zoek naar bijzondere plaatsen die vaak net even anders zijn, zoals de Klompenpaden in Utrecht en Gelderland. “Ik deel graag mijn verhalen en hoop anderen te inspireren”. Haar reisavonturen en (wandel)tips vind je op www.mareistverder.com
