Op zoek naar een mooi pelgrimspad vlakbij huis? Dan moet je het Peerkepad eens proberen! Deze pelgrimsroute start in Tilburg en voert je via Noord-Brabant en Belgisch Limburg naar het klooster van Wittem in Zuid-Limburg. Een totale afstand van 160 kilometer, verdeeld over 7 etappes. In theorie kan je dit pad dus in een week lopen, wat de route extra laagdrempelig maakt. Samen met een wandelgroep ga ik drie etappes van het Peerkepad lopen. Tijdens dit lange weekend zullen we kennismaken met Nationaal Park De Hoge Kempen, de Geulvallei en de Maasvallei. Een mooi vooruitzicht dus!
Tekst & beeld: OpStap met Irene
Bij het station van Weert druppelen de reisgenoten binnen. Onder het genot van koffie en verse Limburgse vlaai maken wij eerst even kennis met elkaar, waarna wij per taxi de grens oversteken naar het Belgische dorpje Lozen. Daar pikken we de route op, ongeveer halverwege de vierde etappe van het traject. Het Peerkepad is niet gemarkeerd, dus onderweg is het steeds goed opletten.
Langs de Zuid-Willemsvaart
Langs de Zuid-Willemsvaart zien we de herfstkleuren schijnen. De paden die wij lopen zijn grotendeels onverhard. Zelf neem ik ‘een omweg’. In de tuin van priorij Klaarland passeer ik dit hek, nieuwe wandelpaden gaan hierachter schuil. Het maakt nieuwsgierig, hier kom ik zeker nog eens terug.
Via een brug lopen wij naar de overkant van de Zuid-Willemsvaart. We zijn omringd door bloemen, een vrolijk haast lente-rijk gezicht. Onderweg verbazen we ons over de bloeiende zonnebloemen die omringd worden door de spruiten en boerenkool-planten. De combinatie is bijzonder, de seizoenen lijken de weg kwijt te zijn.
Meer weten over Wandelmagazine? Ja graag!
Wij eindigen de wandeling na 15 kilometer lopen op het Vrijthof in Bree. Een plaats waar in de loop der eeuwen tal van kloosters gevestigd zijn, waaronder het klooster Onze-Lieve-Vrouw ter Riviere (in de vijftiende eeuw) en het Augustijnenklooster (in de zeventiende eeuw). Laatstgenoemde is een paar eeuwen geleden opgeheven, maar het café Den Augustijner waar wij gaan zitten herinnert nog steeds aan het bestaan ervan. Ontspannen proosten wij hier met een uniek Belgisch biertje op de aangename kennismaking. Een mooi begin van een Pelgrimsweekend in de Kempen!
Overnachtingsplek
Wij slapen dit weekend in Hotel Beau Sejour, een plek vol geschiedenis en sfeer. Ooit verbleef hier de gegoede klasse, een plek voor een paar dagen ontspanning tijdens hun reis naar elders. Het zilveren bestek, de onderborden en de koffiekannen die nog steeds gebruikt worden, stralen deze vroegere glorie nog volop uit. De zoon van de eigenaar zit vol lokale verhalen en de Italiaanse kokkin kookt de sterren van de hemel, elke dag verrast ze ons met 4 zeer smakelijke gangen. Een heerlijke plek waar wij ons gemakkelijk thuis voelen.
Dag 2: Pollismolen – Beau Sejour (Dilsen)
Met de lunchpakketten in de rugzak gaan wij de volgende dag weer goed gemutst op stap. De vroege ochtendzon schijnt haar diffuse licht door de bomen. Wij starten onze route in het natuurgebied Kempenbroek, officieel gelegen in de uitlopers van het dorp Opitter, bij de Pollismolen. Het terrein rondom de molen heeft in ‘normale tijden’ een moeras-karakter. Het houten vlonderpad geeft onze voeten houvast en richting. De weersvoorspelling geeft regen aan. De zon is het daar echter niet mee eens en laat haar kracht ten volle zien en voelen. Tussen de lege akkers lopen wij via een wandelpad het bos tegemoet.
Ieder in zijn eigen tempo banjeren we ons vervolgens door de modder, beklimmen we de heuvels en lopen we over de veelal onverharde Vlaamse paden. Regelmatig staan we even stil. Bij Manege Volmolen nemen wij een onverwacht uitgebreide pauze. De koffie is er bijzonder lekker, er is voldoende tijd voor een mooie gesprekken en een tweede bakje.
Het is stil, heel stil in die bossen. Geen zuchtje wind, geen verkeersgeluiden… Slechts omringd door het geluid van voetstappen en van het geknisper van de herfstbladeren ervaren wij de enorme rust bijzondere gebied. Gesprekken worden gevoerd, er wordt gelachen. Maar bovenal is er veel rust. De stress van het dagelijks leven laat je hier snel achter je. Gedreven door de rust loopt iedereen op zijn/haar eigen moment na ongeveer 18 kilometer onze pleisterplaats weer ‘binnen’. ‘Een dag om door een ringetje te halen’, zo zegt een van ons tijdens het drinken van het etappe-drankje. En daar heb ik niets aan toe te voegen …
Dag 3: Door de Maasvallei en door het Geuldal
Na een vorstelijk zondags ontbijt steken wij de grens weer over en wandelen we Nederland in. De kerkdienst in Urmond staat op het punt van beginnen. Best gek om mannen met geweren in de hand de kerk binnen te zien lopen. En niemand die daar vreemd van op kijkt… Het blijkt een schuttersgilde te zijn. Vandaag staat in het teken van hun beschermheilige Sint Martinus.
Bepakt en bezakt starten wij vanaf hier met onze laatste etappe van dit pelgrimsweekend. De sfeer in de groep is ontspannen, alsof wij elkaar al heel lang kennen. Wat volgt is een kennismaking met een heel mooi stukje Nederland: de Maasvallei. De weidsheid, de ruimte en… de hekken. Het wandelpad is buiten gebruik gezet. De uiterwaarden van de Maas hebben meer ruimte nodig, onze etappe wordt hierdoor met een omweg 3 km verlengd. Na het passeren van een ongeluks-kapel herpakken wij de route.
Het centrum van het prachtige dorpje Elsloo heeft een hoog Anton Pieck-karakter. Maar wellicht nog belangrijker: in Elsloo is de horeca zondags open en de onverwachte koffie smaakt goed. Langs de Maas en door het Geuldal wordt de route vervolgens mooier en mooier. ‘Typisch Limburgs’ zien we hier ook de vele ‘groene bollen’, die hangen aan de bijna zwarte kale takken van bomen. Dat is de maretak ook bekend onder de veel poëtischer klinkende Engelse naam mistletoe.
Over vlonderpaden, olifantenpaadjes en langs de altijd stromende beek voelen de kilometers door de afwisseling en het gezelschap licht. En wat is er dan nog meer te zeggen? Ik kan het hebben over de mooie gesprekken, over de humor, over het eigen tempo en over een beetje regen. Of over het stuk route langs de Hemelbeek, door een ravijn en over een berg. Wat is het hier mooi!
Nabeschouwing
Wat moet je verder nog vertellen over dag en een weekend waarin we ons bij elkaar, in de omgeving en bij ons verblijf fijn hebben gevoeld? Een dag en een weekend waarin het leven zich van haar mooiste kanten heeft laten zien. Soms schieten woorden daarvoor tekort. Bij de prachtige basiliek van Meerssen nemen wij tijdens het etappedrankje afscheid van elkaar en van een heel mooi pelgrimsweekend. Ik zie stralende gezichten, het onderweg zijn heeft elk van ons goed gedaan. Elk heeft op zijn/haar eigen manier stappen gezet, letterlijk maar ook figuurlijk.
Over de auteur
Irene Kapinga is wandelaar, pelgrim, gids, coach en reisleider. In 2000 liep zij voor het eerst naar Santiago de Compostela. Vele pelgrimsroutes heeft ze daarna zelf gelopen. Vanaf april 2018 begeleidt (en organiseert) Irene wandelingen over Nederlandse, Belgische, Engelse, Spaanse en Portugese pelgrimspaden. Regelmatig schrijft ze over haar ervaringen op nabije en verre (pelgrims)wegen. Meer over Irene en over pelgrimswandelingen lees je op www.opstapmetirene.nl
