terug

Met de familie wandelen over het Noord-Hollandpad

Ze zijn het er alle vier over eens. Als je wandelt, leer je Nederland op een heel andere manier kennen. Nadat ze eerst het Pieterpad hadden gelopen, is nu het Noord-Hollandpad aan de beurt. Fok, Erika, Marja en Ton hebben er vier etappes opzitten. “We wisten niet dat Noord-Holland zo mooi was en dat terwijl we echte Zaankanters zijn.”

Fok Vleeshakker is een enthousiaste Facebookvriend van het Noord-Hollandpad. Regelmatig plaatst hij mooie foto’s van zijn wandelingen, herkenbaar aan het rode Volkswagenbusje dat op elke tocht meegaat. Fok wandelde het Pieterpad met zijn vrouw Erika, zus Marja en zwager Ton en sinds ze het Noord-Hollandpad lopen gaan de broers Jaap en Jan, schoonzus Yvonne en nicht Claudia ook mee. Een echt familiegebeuren dus. We spraken Fok, Erika, Marja en Ton op een warme zomeravond in de tuin van Fok en Erika.

Wandelen op het Noord-Hollandpad. Foto Fok Vleeshakker
Wandelen op het Noord-Hollandpad. Foto Fok Vleeshakker

Fok: “Een paar jaar geleden wilden we als familie eens iets anders gaan doen. We besloten het Pieterpad te gaan lopen, met z’n vieren. We hebben een hele leuke tijd gehad met elkaar, maar op een gegeven moment waren we klaar. Hadden we alle etappes op het Pieterpad gelopen. Wat nu?”

Wandelen in onze eigen provincie

“Mijn broer zag een folder van het Noord-Hollandpad liggen bij de Vrijbuiter,” vertelt Marja.  We hadden er nog nooit van gehoord en dat terwijl we in Zaandam en Amsterdam wonen. Maar het leek ons een leuke manier om onze eigen provincie goed te leren kennen. Daarnaast vonden we het fijn dat we dagtripjes konden maken, omdat we zo dichtbij wonen. Voor het Pieterpad moesten we altijd overnachtingen regelen, dan is dit een stuk gemakkelijker. Meestal gaan we met de trein en dan komen we er wel. Door onze enthousiaste verhalen over het Pieterpad gaat er nu nog meer familie mee.”

De mannen zijn van de voorbereiding, de vrouwen zorgen voor de catering. Ton: “We plannen altijd een paar dagen vooruit in de agenda. Dan staat vast wanneer we gaan wandelen. Ik zoek de busverbindingen uit en verdiep me in de route. Je leert zoveel. Over de natuur, de cultuur en over de geschiedenis natuurlijk. We hebben er nu vier gelopen. Van Halfweg naar Krommenie en van Krommenie naar Akersloot. Die route vonden we heel verrassend. Dwars door Spaarnwoude, we wisten helemaal niet dat we zo’n mooi bos in de buurt hebben. Huizen – ‘s Graveland hebben we ook gedaan, dat is weer zo anders. Op 5 mei zijn we van Wieringerwaard naar Julianadorp gelopen.”

Genieten van de bloembollen

De wandelkaart gaat mee, net als de bus. Foto Fok Vleeshakker
De wandelkaart gaat mee, net als de bus. Foto Fok Vleeshakker

Ze lopen de etappes dus dwars door elkaar? “Ja, dat klopt. We kijken waar we zin in hebben, wat qua afstand goed uitkomt en waar het op dat moment mooi is, aldus Erika. “We wilden in mei per se de etappe van Wieringerwaard naar Julianadorp doen, zodat we nog mooi van de bloemenbollen konden genieten.” Wel staat vast dat Texel de laatste wordt. “We besluiten met een weekendje kamperen, net zoals we dat met het Pieterpad hebben gedaan.”

Het liefst lopen ze 20 á 25 km per keer. Fok: “Dan heb je ook tijd om tussendoor ergens te stoppen of lekker wat te eten. Ook houden we ervan om te eindigen met een lekker biertje en een patatje. Dat hebben we dan wel verdiend.” Hebben ze geen ambitie om de Vierdaagse te gaan lopen? “Nee hoor, helemaal niet. We houden juist van de rust en ruimte om ons heen. Als wij een vlindertje zien, dan willen we gewoon even stoppen om te kijken.”

En om foto’s te maken, want behalve voor het wandelen gebruiken Fok en Marja de etappes ook voor hun andere hobby: fotograferen. “We besteden best veel tijd aan onze foto’s. We liggen soms languit met z’n tweeën op de grond voor het beste plaatje.” De rode bus gaat altijd mee en staat vaak op de foto. “Het is een beetje ons handelsmerk geworden.”

Thermoskan koffie onderweg

Erika en Ton lopen dan vast een stukje door of genieten op hun eigen manier van de omgeving. Ton: “In Limburg heb ik zo ooit asperges onderweg gekocht en in Drenthe genoten we even van een kopje koffie. Zo leuk, mensen zetten gewoon een thermoskan koffie langs de route voor de wandelaars. Dat zouden ze in Noord-Holland ook best mogen doen…”

Over de bewegwijzering op het Noord-Hollandpad is de familie heel tevreden. “Het staat overal heel goed aangegeven.” Wel missen ze soms de belbusjes, zoals je die veel op het Pieterpad hebt. Als je aan het einde van een etappe bent, bel je zo’n busje en die brengt je terug naar je auto. Als dat ook bij het Noord-Hollandpad zou kunnen, zou dat een enorme boost aan het pad geven. Ook missen ze een actueel boekje. Fok: “Je wilt toch van tevoren alles uitzoeken, dan is zo’n boekje een handig hulpmiddel.”

Nederland leren kennen

Het leuke van het wandelen vinden ze alle vier dat je Nederland zo goed leert kennen. Ton: “Je loopt door de mooiste gebieden en je komt zoveel meer te weten. Ik wist niet dat er zoveel weidevogels in deze omgeving zijn. Heel mooi om te zien. Tijdens het broedseizoen zijn sommige delen niet toegankelijk en wandel je vaak over de weg. Dat is jammer, dan kun je beter in een andere periode gaan. Op de website van het Noord-Hollandpad wordt dat overigens goed aangegeven.”

Huwelijksaanzoek

Maar het wandelen smeedt ook een hechte onderlinge band. Marja: “Je hebt al wandelend heel andere, veel persoonlijkere gesprekken, dan als je bij elkaar op de koffie gaat. Dat Erika en Fok onlangs getrouwd zijn, komt ook door het wandelen. Erika: “Ik had het helemaal niet meer verwacht, maar tijdens onze wandelingen heeft Fok alles met Ton besproken en geregeld. Het huwelijksaanzoek was een enorme verrassing.”


Bekijk ook deze items