Elke liefhebber van Klompenpaden moet ergens beginnen. Mijn eerste pad was het Pelserpad, gewoon omdat het dichtbij huis was. Ik wilde toen flink wat kilometers maken en als ik vanuit huis vertrok, kon ik 22 km lopen. In het begin moest ik even wennen aan de paaltjes, want je ziet ze nog wel eens over het hoofd. Gelukkig had ik de app van de Klompenpaden gedownload, waardoor ik precies kon zien waar ik mij bevond en of ik nog op de route zat. Een geruststellende gedachte.
Tekst & beeld: Jeltsje de Vries
Het weiland in
Al aan het begin van het Pelserpad ging de weg ineens via een bruggetje, over een slootje, het weiland in. Blij werd ik ervan, ik bemerkte een lach op mijn gezicht. Het had iets spannends en avontuurlijks. Ineens waan je je helemaal ergens anders. Vol enthousiasme en verwachting vervolg ik mijn pad, op zoek naar paaltjes met klompen. Blij dat ik trouwens geen klompen aan hoef, want dat zou volgens mij nogal pijnlijk zijn geweest. Onwillekeurig stel ik me voor hoe mensen hier vroeger liepen, op hun klompen naar de kerk, naar de koeien of naar school. Wat een luxe heb ik dan nu met mijn wandelschoenen en mijn vrije tijd, dat ik hier zomaar onbezorgd kan wandelen door het weidse landschap.
Afwisseling van wegen en paden
Via verharde paden, grindpaden en af en toe weer door het weiland, vervolg ik mijn weg. Met deze afwisseling van wegen en paden, is het iedere keer weer een verrassing waar ik uit kom. Zo loop ik eerst door een laan met pas geknotte wilgen, om vervolgens ineens in een weiland tussen de bossen uit te komen, waar een bord je waarschuwt voor een stier. Gelukkig waren er alleen koeien tijdens mijn wandeling. Onderweg stop ik even om mijn boterham op te eten. Ik zie een boomstam op de grond liggen en ga even zitten. Heerlijk! Ik hoor de vogeltjes en zie al het groen om me heen en geniet. Hier zit een tevreden mens en ik sta op en vervolg mijn route.
App prikkelt de fantasie
Terwijl ik even op mijn app kijk of ik nog goed zit, verschijnen er plotseling een aantal leuke verhaaltje over het landschap, bijzondere vogeltjes en belangrijke historische personen langs de route. Op die manier gaat mijn fantasie nog meer spreken en stel ik me gelijk voor hoe het vroeger was. Ook kijk ik hierdoor specifieker om me heen, of ik de mus uit het verhaaltje kan spotten.
Op de hoogte blijven van het laatste wandelnieuws?
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en volg ons op Facebook, dan mis je niks!
Nu alweer voorbij?
Na vier uurtjes lopen ben ik helaas bijna weer thuis. Ik had best nog even door willen gaan. Misschien maar goed ook dat het Pelserpad alweer eindigt, want anders was ik uit mezelf nooit gestopt en tja, als je dan moe wordt, is het nog een lange weg naar huis. Thuis bekijk ik tevreden mijn foto’s en ga ik in gedachten terug naar waar ik ben geweest. Ik zie de weilanden en de bruggetjes zó weer voor me. Deze leuke wandeling smaakt dan ook naar meer. Daarom ga ik gelijk naar de app om te kijken welke route mijn volgende wordt. Ik zie het al, dat wordt het Hoeverveldpad. Kan niet wachten!
Over de auteur
Jeltsje de Vries (45) wandelt al meer dan 20 jaar voor zichzelf en doet mee aan verschillende wandeltochten in het land. Sinds 2020 is ze aan het trainen voor de Elfsteden wandeltocht, die helaas dit jaar niet doorgaat. Verder deelt ze graag haar belevenissen en gedachten die zij tijdens het wandelen op doet. Binnenkort zullen er via social media of deze website meerdere blogs van haar te volgen zijn.
