Het Doddendaelpad: Rode Geuzen en Konikpaarden
Het Doddendaelpad is een van de vele klompenpaden in Gelderland en loopt dwars door het ‘Land van Maas en Waal’. Dertien kilometer door uiterwaarden, boerenland, en boomgaarden. Wij vinden het een pareltje! Een afwisselende route, met onverwachte ontmoetingen.
Tekst & beeld: Marijke Steenbergen | www.mareistverder.com
We parkeren de auto bij Slot Doddendael. Zo slaan we de twee kilometer lange aanlooproute over en starten we gelijk midden in de natuur. Het witte, middeleeuwse kasteeltje wordt omringd door een slotgracht met bloeiende lisdodden en even twijfelen we of we hier niet gewoon de hele middag zullen blijven. Maar het is pas goed rusten na gedane arbeid, dus ‘klompen aan, rugzak op en gaan’!
Witte zandstranden
Al snel komen we op de uiterwaarden en wandelen we door het gras langs het Waalstrand. Hier en daar zitten mensen te picknicken op het witte zand. Grote schepen varen voorbij. Zoemende bijen in de Meidoorn. Onze zintuigen komen tot leven. De route brengt ons weidse uitzichten en de zonnestralen omringen ons.
Langs de runderen
Niet veel verder zien we Rode Geuzen, de bekende langharige runderen. Op het informatiebord lezen we meer over deze dieren: “het zijn erg rustige dieren die gewend zijn aan recreanten in het gebied. Ze zullen uit zichzelf geen mensen aanvallen maar zullen wel op hun hoede zijn als ze benaderd worden. Houd daarom altijd afstand en maak geen onverwachtse bewegingen.”
De Rode Geuzen staan in groepjes, half op het strand maar ook op het pad waar we lopen. Ik vind ze indrukwekkend; deze grote kolossen met gekromde horens. We lopen zachtjes langs hen, maar veel ruimte is er niet. Een van de runderen staat met zijn achterwerk naar me toe en schrikt alsnog van mijn aanwezigheid. Het grote gevaarte draait zich om, snuift en heeft zijn horens al richting grond. Mijn hart zit in mijn keel. Ik weet niet wat ik moet doen en dus blijf ik maar staan. Ook hij staat stil en Joost mag weten wie van ons tweeën er banger is. Ik durf het dier niet aan te kijken en langzaam doe ik een pasje opzij zodat ik alsnog een grote bocht om hem heen kan maken. Niet wetend of dat voldoende is; haal ik na tien meter opgelucht adem. Met schrik in de benen loop ik verder, ontsnapt aan de deze rode reus.
Nog een onverwachte ontmoeting
We laten de runderen achter ons en wandelen een kudde Konikpaarden tegemoet. Inmiddels uiterst voorzichtig houd ik vooral afstand. Maar we worden gespot en vrolijk huppelt een koppeltje onze kant op. Met de Rode Geus nog in gedachten ben ik op mijn hoede. Maar als een van de twee paarden naar me toekomt en vriendjes wil maken, kan ik het lachen niet laten. Ik laat me besnuffelen en leg hem vast op de gevoelige plaat. Blij met deze nieuwe ontmoeting, vervolgen we onze weg.
Het Weurtsche Straatje
We komen aan bij het Weurtsche Straatje, een dijkje dat stamt uit de late middeleeuwen en dat, zo lezen we, “een van de eerste pogingen van de mens is geweest om de Waal te beteugelen”. Inmiddels is het een mooi bospaadje en onder de schaduw van de bomen lopen we er overheen. We kijken over de Bunswaard en zien in de verte de hoge toren van een oude steenfabriek.
De app schiet te hulp
Ongeveer halverwege de route verwisselen we de uiterwaarden voor boerenland. Via omgeploegde akkers en velden vol met Koolzaad lopen we dijkjes af en dijkjes op. Het is soms even goed opletten dat we de rode Klompenpadbordjes niet missen. Het gaat bijna mis, maar het kaartje op de app van Klompenpaden.nl weerhoudt ons van een omleiding.
Door de velden lopen we uiteindelijke weer terug naar Slot Doddendael waar we, zelfs in coronatijd, nog wat te drinken kunnen afhalen. We trekken de ‘klompen’ uit, doen de rugzak af en genieten in het gras nog even na van deze prachtige route met bijzondere ontmoetingen…
Over de auteur
Marijke Steenbergen (54) is parttime tekstschrijver en reist normaal gesproken de hele wereld over. Met gezin, vriendin(nen) of alleen. Maar nu even niet. Nu gaat ze in Nederland op zoek naar bijzondere plaatsen die vaak net even anders zijn, zoals de Klompenpaden in Utrecht en Gelderland. “Ik deel graag mijn verhalen en hoop anderen te inspireren”. Haar reisavonturen en (wandel)tips vind je op www.mareistverder.com
