Drie dagen wandelen in Zuid-Limburg vanuit Abdij Rolduc
Vorige maand ging ik drie dagen over pelgrimspaden wandelen in Zuid-Limburg, met een groep. Hiervoor hadden we een heel toepasselijke uitvalsbasis gevonden: de Abdij Rolduc in Kerkrade. Deze abdij speelde vroeger een belangrijke rol bij de ontginning van het gebied, en er valt nog steeds een hoop te ontdekken. Rolduc heeft zelfs een plekje weten te veroveren in de top 100 UNESCO- monumenten in Nederland
Tekst & beeld: Irene Kapinga | OpStap met Irene
Dag 1: Kennismaken met de Craneweijer (15 km)
Vanuit Kerkrade is de aankomst bij de abdij verrassend. Een onverwacht paradijsje in een stadse omgeving. Het gebouw is imposant en vol van karakter. “In de binnentuin van de abdij heerst een serene rust, alsof je door het gebouw omarmd wordt,” zo beschrijft een van mijn mede-wandelaars het gevoel dat deze plek bij haar oproept
In die sfeer drinken we koffie met daarbij een goed stuk Limburgse vlaai. Ontspannen maken wij kennis, waarna we vertrekken voor onze eerste wandeling. Wij lopen de Cranenweyer-route. Vroeger was dit een moerasgebied waar kraanvogels foerageerden (vandaar de naam van dit gebied en deze route). Nu ligt er een stuw. Langs een beekje en om het stuwmeer ervaren wij direct de hoogteverschillen van Zuid-Limburg.
Enkele kilometer verder maken we kennis met de hoogste trap van Nederland. Vrijwel iedereen loopt in de volle zon en echt vrijwillig alle 508 treden omhoog en vervolgens weer omlaag.
De vader van een van ons heeft tot de sluiting van de mijnen in de Wilhelminamijn gewerkt. De route leidt ons langs een van de schachten van die mijn. Bijzonder om met elkaar bij het monument ter herinnering aan de mensen de in deze mijn zijn overleden stil te staan.
Na ongeveer 16 km lopen zijn we weer waar we waren begonnen. De koffie houden we voor gezien. Het etappedrankje is na de warme wandeling verfrissend van aard. Datzelfde geldt voor de verkoelende douche daarna.
Dag 2: De abdij en Graaf Saffenberg (17 km)
Voor we aan onze wandeltocht beginnen, leidt de voorzitter van het gidsengenootschqp van Abdij Rolduc on rond langs de mooiste ruimtes van de abdij. In de Roccoco-bibliotheek horen wij over de studie van priesters en gymnasiasten. Nog steeds is hier een priesteropleiding gevestigd. Vervolgens vertelt ze in de Abdijkerk in geuren en kleuren over deze Romaanse kerk en over de kunstenaar die hier liggend op zijn rug op gammele steigers zijn leven heeft gewijd aan het schilderen van de gewelven. Tijdens haar verhaal valt mijn oog op de bel. Stiekem droom ik een beetje weg. Als ik die bel toch eens…
Op de hoogte blijven van het laatste wandelnieuws?
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en volg ons op Facebook, dan mis je niks!
Na de rondleiding genieten wij van een heerlijke kop koffie, Even een rustig overgangsmoment, een prachtige wandeling ligt voor ons.
Rolduc ligt op de grens met Duitsland. Pal achter de abdij lopen wij vandaag na de koffie dit buurland binnen. Via de Graag Saffenbergroute (9/14 km) maken wij kennis met een flink heuvelachtig gebied dat voor de meesten van ons onbekend terrein is. Na een pittige klim en ditto afdaling haak ik af. Helaas heb ik nog last van ‘een beperkt wandelvermogen’. Mijn plaatsvervangster begeleidt zoals vooraf al afgesproken was de rest van de wandeling, ik loop in een rustig tempo terug naar de abdij.
De groep loopt verder, door velden en holle wegen.. Hoogtepunt van de wandeling is de meanderende grensrivier de Worm. Meerdere ijsvogels zien wij hier. En een enorme wormslang ligt te zonnen op het pad.
Bij aankomst bij de abdij laten wij het etappedrankje goed smaken. En in de fontein koelen voeten snel af…
Dag 3: Aankomst in Aken (6-11 km)
Het is nog vroeg als de ramen van de kamers open gaan. De warmte stroomt binnen (en naar buiten). De zon klimt net boven de abdij. Het wordt warm vandaag, heel warm. De groep splitst zich op in twee delen.
De eerste zes van ons stappen onder leiding van mijn plaatsvervangster in Aachen-West uit de trein. Zij gaan de Lousberg lopend ‘bedwingen’, zij volgen een internationale wandelroute.
Met een wandelroute in de hand lopen zij de Lousberg op. Deze berg ligt midden in de stad Aken, een groene oase van rust in deze bebouwde omgeving. De Lousberg is ongeveer 230 meter hoog. En fikse klim, vele treden leiden naar de top.
Vanaf het hoogste punt van de Lousberg ziet deze groep hem voor het eerst: de Dom van Aken, het eindpunt van onze reis. Het uitzicht is wonderschoon. Al lopend dwalen dalen zij naar beneden. Het sfeervolle centrum van Aken bereiken ze uiteindelijk via bossen en parken.
Korte Camini
De andere helft, waaronder ikzelf, houdt in de trein de hier verplichte mondkapjes nog wat langer op. Aachen Hauptbahnhoff is hun bestemming. Zij lopen een korte Camini, een pelgrimsroute door het centrum van Aken. Voor de Dom treffen wij elkaar weer.
Bij de de deur met de duivel-koppen vertel ik de groep het verhaal van Karel de Grote, de duivel en de wolf. De Akenaren sloten om de Dom voor Karel de Grote te bouwen een pact met de duivel. Uiteindelijk waren ze de Duivel te slim af, zij offerden een wolf. De woedende duivel heeft vervolgens zijn sporen in de deur van de Dom achter gelaten. En, de duivelse duivel heeft als straf de hoge Lousberg gecreëerd.
Veel belangrijker is vandaag het verhaal van de pelgrims. Lopend bereiken wij met elkaar de Dom. Voor even zijn wij onderdeel van de stroom pelgrims die hier al eeuwenlang hun pleisterplaats vinden.
Op het terras in de tuin van de abdij kijken we in rust terug op deze reis.
Ik hoor en zie een ontspannen groep mensen. Elk blikt terug op een ervaring die deels mooier was dan gedacht. De bijzondere gesprekken en gesprekjes, de fijne wandelingen, de overnachtingsplek, het wordt allemaal genoemd. Maar vooral raakt het mij dat ik meerdere mensen hoor zeggen dat het ze zo goed heeft gedaan, een paar zorgeloze dagen met ruimte en aandacht voor jezelf.
‘We deden het met en door elkaar!’
Over de auteur
Irene Kapinga is wandelaar, pelgrim, gids, coach en reisleider. In 2000 liep zij voor het eerst naar Santiago de Compostela. Vele pelgrimsroutes heeft ze daarna zelf gelopen. Vanaf april 2018 begeleidt (en organiseert) Irene wandelingen over Nederlandse, Belgische, Engelse, Spaanse en Portugese pelgrimspaden. Regelmatig schrijft ze over haar ervaringen op nabije en verre (pelgrims)wegen. Meer over Irene en over pelgrims-wandelingen lees je op www.opstapmetirene.nl
