Het is een warm pinksterweekend, dus ga ik met de hond op pad naar de Mookerhei. Onze uitvalsbasis is een natuurkampeerterrein.
Blogs
Ten zuiden van de hoofdstad Lissabon. Het pad, de Rota, bestaat in feite uit twee in elkaar overlopende paden: de Historische weg en het Visserspad. Wij liepen één etappe van de Historische weg en vervolgens het Visserspad, tot aan het eindpunt van de route: de Cabo de Sāo Vicente. Zo langs het meest zuidwestelijke puntje van Europa.
Deze bewegwijzerde kustroute van 400 km op het schiereiland Teke in Zuid-Turkije is van een ongekende schoonheid. Al wandelend door een magnifiek mediterraan landschap met uitzichten op een azuurblauwe zee, ontmoet u ook nog eens vele stille getuigen van diverse vroegere culturen. Culturen die al veel eerder dan ons, wandelaars, in de gaten hadden dat het hier erg goed toeven is.
De bus brengt ons tot Bergeijk centrum, vandaar wandelen we door het bos naar onze bestemming, Natuurkampeerterrein Witrijt. Een kleine camping van Staatsbosbeheer, die heerlijk midden in het bos ligt. 12 plaatsen, geen elektriciteit en eenvoudige voorzieningen, maar wel een grote kampeerplaats voor jezelf omgeven door bomen. En het vogelconcert krijg je er gewoon bij.
Ik wandel al heel wat jaren en heel veel in Nederland. Bij het plannen van de volgende wandelvakantie zie ik een blinde vlek op mijn wandelkaart: Noord-Brabant. Mijn bestemming voor deze vakantie is meteen duidelijk. Ik en hond Rosa beginnen in Alphen en zakken daarna af naar Witrijt om de Kempen te ontdekken.
Het milde klimaat en de vrijwel permanente aanwezigheid van vochtige lucht die over de Stille Oceaan aan komt drijven, maken dat de natuur hier in het vroege voorjaar op zijn kleurrijkst is. De glooiende hellingen en valleien dragen in grote mate bij aan het ‘Sound of Music-gevoel’, zo staat in de wandelgids waarmee we op pad gaan vandaag.
Appelgaarden… Wijngaarden… In het Heuvelland van Zuid-Limburg groeit en bloeit de tuin van Nederland. Tijdens een dagje heerlijk wandelen maak ik kennis met het mooiste (en lekkerste) van twee werelden.
Een zonnig weekend in de voorspelling en een redelijk lege agenda; de ideale combinatie om te kiezen voor een weekendje op de E8, het langeafstandspad dat van Hoek van Holland naar Istanbul loopt. Zover zijn we nog niet, nu staat het stuk tussen Kaldenkirchen en Dalheim op het programma. Al lopend ontdekken we het ‘niemandsland’ langs de Nederlands-Duitse grens.
Je hebt ze in alle soorten en maten. Lange afstandslopers, hondenuitlaters en de ommetje-makers die even een frisse neus willen halen. Wandelwaaier weet dat je niet met het wandelvirus besmet hoeft te zijn om te ontdekken dat je op een hele makkelijke manier de wereld kunt ontdekken. Wat maakt dat jij zo van wandelen houdt?
Een warm windje waait over de uitgedroogde en gebarsten grond. Het ziet er een beetje uit alsof we over de bodem van een drooggevallen zee wandelen. En eigenlijk is dat ook zo. In de winter loopt dit stukje Corfu namelijk onder water