Dat Carl Larsson zo ongeveer Zwedens beroemdste schilder is, wisten we al. Maar niet dat er jaarlijks zo’n 50.000 mensen zijn woonhuis in het mooie dorpje Sundborn komen bekijken. Wat de meeste bezoekers niet weten is dat Larsson ook een huis had in de verderop gelegen stad Falun.
Blogs
Het dorp Kavos op de zuidpunt van Corfu wordt alleen bezocht door feestende jongeren en mensen die de boot naar het eilandje Paxos nemen. Wat al die slempende en uitslapende jongeren niet weten is dat je vanuit het partydorp een van de mooiste wandelingen op het eiland kunt maken.
Ze bestaan echt, van die kleine Zweedse gehuchtjes, waar alle huisjes rood zijn, waarvandaan je drie passen hoeft te lopen en in het heldere water kunt springen. Waar de zon altijd lijkt te schijnen, de kleuters rondhuppelen met een bloemetje in hun haar en waar iedereen aardig en vriendelijk is.
Eind oktober en prachtig weer; voor deze mooie herfstdag kiezen we een wandeling in een bosrijke streek. Het overgangs-gebied De Bourian in het noordwesten van het departement Lot.
Wie naar de Vogezen gaat om te wandelen, weet wat er op het menu staat: prachtige bergtoppen met vergezichten tot aan de Alpen en tot ver in de Elzas. En bijkomende ‘pret’: spierpijn in de kuiten, omdat wij lagelandenlopers meestal niet zo gewend zijn aan al die meters die geklommen en gedaald moeten worden.
Paul van Bodegraven ging op pad in Devon (GB) en ontdekte een combinatie van cultuur en natuur.
Het is 6,5 jaar geleden dat we hier in september rondzwierven voor een wandeling vooronze gids Wandelen op Rhodos. Toen was heinde van de zomer en behoorlijk dor en droog. Nu het lente en het eiland oogt groen en bezaaid met bloemen.
Hij staat nog steeds fier bovenop de berg, ondanks zijn deplorabele staat. Alsof hij zijn belagers – nu vooral toeristen en bezoekers van het nabijgelegen restaurant – wil uitdagen: kom me maar veroveren. Niet voor niets gold eeuwenlang dat wie de burcht van Alaró veroverde, over heel Mallorca kon heersen.
‘Het is heel erg’ zegt een van de twee wandelaars aan onze ontbijttafel. We zitten in een pensionnetje in Schoonloo en beginnen zo aan de etappe naar Sleen. Die is vierentwintig kilometer lang en het regent onophoudelijk. Onze pensiongenoten, twee onderwijzeressen van in de vijftig, kijken bedrukt naar de regen, die gestaag langs de ramen loopt.