Ik wandel al heel wat jaren en heel veel in Nederland. Bij het plannen van de volgende wandelvakantie zie ik een blinde vlek op mijn wandelkaart: Noord-Brabant. Mijn bestemming voor deze vakantie is meteen duidelijk. Ik en hond Rosa beginnen in Alphen en zakken daarna af naar Witrijt om de Kempen te ontdekken.
Het milde klimaat en de vrijwel permanente aanwezigheid van vochtige lucht die over de Stille Oceaan aan komt drijven, maken dat de natuur hier in het vroege voorjaar op zijn kleurrijkst is. De glooiende hellingen en valleien dragen in grote mate bij aan het ‘Sound of Music-gevoel’, zo staat in de wandelgids waarmee we op pad gaan vandaag.
Appelgaarden… Wijngaarden… In het Heuvelland van Zuid-Limburg groeit en bloeit de tuin van Nederland. Tijdens een dagje heerlijk wandelen maak ik kennis met het mooiste (en lekkerste) van twee werelden.
Een zonnig weekend in de voorspelling en een redelijk lege agenda; de ideale combinatie om te kiezen voor een weekendje op de E8, het langeafstandspad dat van Hoek van Holland naar Istanbul loopt. Zover zijn we nog niet, nu staat het stuk tussen Kaldenkirchen en Dalheim op het programma. Al lopend ontdekken we het ‘niemandsland’ langs de Nederlands-Duitse grens.
Je hebt ze in alle soorten en maten. Lange afstandslopers, hondenuitlaters en de ommetje-makers die even een frisse neus willen halen. Wandelwaaier weet dat je niet met het wandelvirus besmet hoeft te zijn om te ontdekken dat je op een hele makkelijke manier de wereld kunt ontdekken. Wat maakt dat jij zo van wandelen houdt?
Een warm windje waait over de uitgedroogde en gebarsten grond. Het ziet er een beetje uit alsof we over de bodem van een drooggevallen zee wandelen. En eigenlijk is dat ook zo. In de winter loopt dit stukje Corfu namelijk onder water
De noordkust van Devon, ter hoogte van het nationale park Exmoor, behoort tot de mooiste stukken kust van Engeland. Voor onze gids Wandelen in Devon maken we een zeven uur durende tocht over de kliffen. Het is een etappe van het South West Coast Path.
Vandaag maken we een rondwandeling langs de Hoge Kust die hier, op het vooruitgeschoven rotsplateau dat hier uit de zee oprijst, verrassend laag is. Toch zijn de sporen van eeuwenlange landstijging hier goed zichtbaar. En eerlijk gezegd is zo’n vlakke uitwaaiwandeling ook wel eens lekker.
Het is een flinke klim, maar dan heb je ook wat! Het uitzicht vanaf de bergrug die Samos-stad scheidt van het noordoostelijke schiereiland biedt een fantastisch uitzicht. Een mooi contrast tussen ‘druk’ (althans naar de op Samos geldende maatstaven) en ‘leeg’. Wandelen op hoog niveau!
Wilde zwijnen zijn er niet op Samos. Maar daar staan ze dan toch echt, recht voor ons, bijna net zo geschrokken als wij zelf bij deze onverwachte ontmoeting. Dat is de charme van wandelen op Samos. Al lopend kom je op de meest verrassende plaatsen. Impressie van een warme middag in en rond de Imvresos vallei.