Grimmsteig: wandelen in het land van de gebroeders Grimm
De sprookjes van Grimm zijn wereldberoemd. In feite zijn het door de broers opgetekende volksverhalen en sagen. Zij waren de eersten die deze verhalen vastlegden en uitgaven als verhalen voor kinderen. Een deel van die verhalen is afkomstig uit Hessen, en dan om precies te zijn uit het deel ten oosten van de stad Kassel. Het sprookje van Vrouw Holle komt hier bijvoorbeeld vandaan. Sinds 2011 slingert de Grimmsteig, een 84 km lang wandelpad door de regio. Door betoverend mooi landschap, met dichte bossen, schilderachtige dorpjes en bloemrijke weides. En een heuse berg om te beklimmen. Wandel mee op de Grimmsteig.
Tekst en foto’s Paul van Bodengraven
Sprookjesbos
We starten onze tweedaagse wandeling vanuit het dorp Kaufungen. Dat bestaat voor een belangrijk deel uit een verzameling vakwerkhuizen én een kerk op een berg. Dat is meteen onze eerste klim van deze dagen waarin de beenspieren aardig worden aangesproken. Al snel duiken we daarna de bossen van het Kaufungerwald in. Deze streek is rijk aan bossen en er wordt aardig wat hout verhandeld. Aanvankelijk zijn het vooral dennen die domineren, al zie je ook hier dat die worden gekapt om de loofbomen meer ruimte te geven. Verderop komen we in uitgestrekte beukenbossen, waar de daslook, dat gedijt in de schaduw, een groen/wit tapijt vormt onder de bomen. De plant wordt wel wilde knoflook genoemd en je ruikt direct waarom. De witte bloemen onder de groene schaduw van de hoge beukenbomen creëren een feeëriek sfeertje. De Grimm-broertjes zouden er geïnspireerd van kunnen raken!
Voorjaar op de Grimmsteig!
Dat het lente is, is goed te zien. In het bos, waar de schaduwminnende planten te voorschijn kruipen en zich van hun kleurrijkste kant laten zien. Maar zeker ook in de bergweides en meer open gebieden. Daar verdringen de bloemen elkaar haast en zien we een bonte pracht van allerlei soorten, van koekoeksbloemen tot orchideeën, van zeeën van paardenbloemen tot grote groepen kruipend zenegroen, dat zich juist weer graag in de buurt van gootjes en slootkanten ophoudt. Combineer dat met buitelende vlinders die zich tegoed doen aan een feestmaal en je snapt dat wij ook de lente in de bol hebben. Een pauze ten midden van al dit kleurrijks heeft veel weg van een picknick. Alleen het mandje en kleedje ontbreken nog. En een paar kabouters die een feestmaal zouden kunnen aanrichten, misschien. Maar ja, dat gebeurt alleen in sprookjes.
Even slikken
De Grimmsteig beslaat 84 km en loopt in een rondje. De route is onderverdeeld in vijf etappes, van elk zo’n 14 tot 19 km. Maar desgewenst kun je er ook meer of minder dagen over doen. Je doet regelmatig de bewoonde wereld aan, waar je in ieder geval een bus kunt nemen om terug te keren naar je startpunt en/of hotel of B&B. Wij waren van plan etappe 1 en 2 te lopen, maar onze gastheer leek het een goed plan als we ook “een stukje”van etappe 5 zouden doen. Daarom heeft hij ons iets eerder op de route afgezet. Hij heeft kennelijk hooggespannen verwachtingen van ons uithoudingsvermogen. Want als we de kaart nog eens goed bekijken, betekent het dat we vandaag ruim 32 km gaan lopen! In een landschap dat nu niet echt vlak is te noemen… Na zo’n 16 km kunnen we circa 1 km aflopen naar Wellerode, het grootste gehucht dat we op deze dag gaan tegen komen. We snakken naar koffie (en taart!), dus wagen we het erop. En dan blijkt dat mis gegokt, want naast een mooie kerk is er in Wellerode niets eet- of drinkbaars verkrijgbaar. Fijn, dat worden dus ruim 34 km’s, en geen taart!
Rapunzel
Op de tweede dag komen we na zo’n anderhalf uur wandelen bij de ruïne van de Reichenbach burcht. Rond het jaar 1.000 heeft hier een stoere burcht met torens gestaan, maar die is in de loop der eeuwen jammerlijk ten onder gegaan. In 1960 stortte de laatste nog overeind staande toren in. Die is inmiddels weer opgebouwd en staat nu als een eenzame blikvanger op de uitkijk. Van de rest van de burcht zijn alleen nog wat bemoste stenen te zien. De toren doet me dan wel weer meteen denken aan het sprookje van Rapunzel. Dat mooie meisje werd door een boze toverkol eenzaam opgesloten in een toren. Zij wist haar minnaar, natuurlijk een prins, binnen te smokkelen door haar lange haar naar beneden te gooien, waarlangs hij naar boven klom. Deze toren lijkt me daar een bijzonder geschikt decor voor, alleen jammer van die moderne regenpijp (al zou dat voor de prins wel handig zijn om langs te klimmen en voor Rapunzel wellicht minder pijnlijk).
Genieten van de rust
Na de 34,7 km, die we gisteren in bijna 10 uur hebben afgelegd, zit de vermoeidheid nog in de benen. De wetenschap dat we vandaag wat minder km’s voor de boeg hebben, maakt dat we wat meer tijd in ruimen voor pauzes. Een bankje met een wonderschoon uitzicht over de hellingen van de vallei van het dorpje Reichenbach mag natuurlijk niet ongebruikt blijven. De zon schijnt uitbundig en het is verleidelijk om zo een beetje weg te soezen. Maar er is meer te zien, dus gaan we weer op pad.
Vrouwe Holle op de berg
Zo willen we vandaag ook nog de top van de Hoher Meissner (753m) bedwingen. Dat blijkt in de praktijk nog een hele kluif. De klim is in totaal zo’n 6 km lang en begint aanvankelijk geleidelijk. Maar de tweede helft gaat via smalle paadjes dwars door het bos. Heel wat keren stoppen we om weer even op adem te komen. Als we eindelijk boven komen, blijkt er gelukkig ook nog een Gasthaus te staan, waar je verkoelende drankjes en ouderwetse Kuchen kunt krijgen. Er gaat namelijk ook een autoweg naar boven, voor wie de klim te veel vindt. We zetten ons neer op het terras tussen de ‘luie mensen’ en genieten van het goede leven. De berghelling en -top vormen samen het natuurpark Hoher Meissner, waar ’s winters geskied wordt en vanaf het voorjaar gewandeld. We maken een uitstapje naar een meertje waar een groot houten standbeeld van Vrouw Holle is neergezet. Er bestaan meerdere sagen over de oneindige diepte van dit meertje. In het bekende sprookje van Grimm gaat het vooral om een put waar je in kon vallen, maar zo’n natuurlijk meertje is minstens zo mooi!
Welkom in de herberg!
Lopen maakt hongerig en dorstig, zelfs na een stop in het Gasthaus op de berg. We hebben nog zes kilometer te gaan tot Velmeden, waar we zullen overnachten in Landhotel Hubertus. Die laatste zes km’s gaan hoofdzakelijk naar beneden, dus dat gaat wat sneller dan de weg naar de bergtop. Tussen akkers en weides slingeren we over landwegen naar ons overnachtingsadres, waar we snel aanschuiven voor twee halve liters Weizen en flinke schnitzel, met friet en salade. En o, dat smaakt extra heerlijk na zo’n dag buiten. Rozig sluipen we de trap op naar onze kamer. Douchen en dan weg zakken in de matras, onder een donzig dekbed. Sprookjes bestaan!
Praktisch en verantwoording
We wandelen twee etappes van de Grimmsteig in de Duitse deelstaat Hessen. Doel is – behalve een paar heerlijke wandeldagen – om thuis te komen met voldoende input en foto’s voor een artikel voor het tijdschrift Yoga International. Dat zal als alles volgens plan verloopt zomer 2018 verschijnen. Kijk voor meer informatie over de Grimmsteig op de website. Daar vind je naast algemene informatie ook de voorgestelde vijf etappes. De Grimmsteig kun je prima op individuele basis lopen, het openbaar vervoer in de regio is goed. Er zijn ook aanbieders van pakketreizen die accommodatie en vervoer regelen.
De reis is georganiseerd in samenwerking met Grimmsteig Touristik en mede-gesponsord door de accommodaties waar we overnachten. Op de inhoud van het artikel en dit blog hebben de sponsors geen invloed.
Deze blog is eerder verschenen op Oppadmet.nl.
